Last glimpse of light
300 mm • ƒ/2.8 • 1/500 s • ISO 3200
PL
Przez ponad trzy miesiące (w 2023 roku) miałam wyjątkową okazję obserwować życie lisiej rodziny zamieszkującej niewielki las niedaleko mojego domu (fotografowałam je na przestrzeni miesiąca, w maju i czerwcu). Zwierzęta korzystały z dwóch nor. Pierwsza znajdowała się w gęstym zaroślach, w pobliżu wiejskiej drogi, druga – w korzeniach drzewa na skraju łąk i pól. Po narodzinach młode lisy początkowo przebywały w tej pierwszej, bardziej osłoniętej norze. Jednak maj tamtego roku nie rozpieszczał pogodą. Było chłodno i pochmurno, a słońce rzadko przebijało się przez gęstwinę drzew, tworząc niewiele okazji do zażywania kąpieli słonecznych. Jednego wieczoru, gdy ostatnie promienie zachodzącego słońca oświetliły skrawek lasu, udało mi się uchwycić na fotografii jedno z młodych. Był to spokojniejszy lisek z rodzeństwa, który na moment wyszedł z cienia, by ogrzać się w tym krótkim przebłysku światła.
W tym roku lisia matka wychowywała czwórkę młodych. Możliwe, że początkowo było ich więcej, ale to właśnie te cztery przetrwały do czasu, gdy zaczęły opuszczać nory i eksplorować otoczenie. Wszystkie dożyły późnej jesieni, a następnie opuściły las, w którym przyszły na świat.
Moje obserwacje rozpoczęły się zimą, dzięki fotopułapkom rozstawionym w okolicach nor. Z czasem spędzałam godziny w ukrytej czatowni, aby przyglądać się lisiej rodzinie z bliska. W nocy, już w domu, słyszałam charakterystyczne szczekanie i dźwięki, którymi lisia matka uczyła swoje młode sztuki polowania (i ostrzegała przed niebezpieczeństwem).
Najczęściej lisy wychodziły z nor tuż przed zachodem słońca lub krótko po nim, co utrudniało wykonywanie dobrych zdjęć. Fotografie zrobione wieczorem, w trudnych warunkach oświetleniowych, łatwo rozpoznać po ciemniejszym odcieniu trawy. Jedno z poniższych zdjęć powstało nad ranem, tuż po wschodzie słońca – charakteryzuje je jasne tło i świeży, jasny kolor trawy.
EN
For over three months in 2023, I had the privilege of observing a family of foxes living in a small forest near my home (I photographed them over the course of a month, spanning May and June.). The foxes used two distinct burrows: one nestled in a dense forest near the village road and another hidden among the roots of a tree at the edge of the meadows and fields. Initially, the young cubs remained in the first burrow, which offered better shelter and protection.That spring, however, the weather was far from favorable. May was particularly cool and overcast, with the sun rarely breaking through the forest canopy. These conditions left few opportunities for the cubs to bask in sunlight.One memorable evening, as the last rays of the setting sun illuminated a small clearing, I managed to capture photograph of one of the cubs. This particular cub, the quieter of the siblings, stepped briefly out of the shadows to soak up the fleeting warmth of the light.
The fox mother successfully raised four cubs that year. There may have been more initially, but it was these four that survived long enough to venture beyond the safety of their burrows and explore their surroundings. All four lived through late autumn before eventually leaving the forest where they were born.
My observations began during the winter, aided by photo traps set near the burrows. As the seasons progressed, I spent countless hours in a hide, watching the family at closer range. At night, back at home, I could often hear the distinctive barking and other sounds the mother used to teach her cubs the skills of hunting and to warn them of danger.
The foxes were most active just before or shortly after sunset, which often made capturing clear photographs a challenge. Evening shots, taken in the dim light, are characterized by the darker tones of the grass and surroundings. In contrast, one photograph featured here was taken in the morning, just after sunrise, and is distinguished by its bright background and the fresh color of the grass.
